Rahat Uyu Atam Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Nerede kaldın ey yaralı yıldız?
Hangi dağın ardına saklandı gölgen?
Sesin yankı bulur dağlar boyu,
Ağaçlar eğilir saygıyla önünde,
Bir an olsun susmaz rüzgâr,
Sanki senin adını fısıldar her solukta.

Unutmadı seni bu toprak,
Ayak izlerin hâlâ nemli,
Çizdiğin yollar, çizdiğin umut,
Birer hatıra gibi, kan kırmızı güller açar.
Bu halk, sana boyun eğmez,
Eğilmez başını, ama gözyaşı saklar.

Sen gittin ya, gök mavisini kaybetti,
Bir hüzün çöktü toprağın bağrına,
Gözlerinde güneşi taşıyan çocuklar,
Artık gölgeye sarılır uykuda.
Kılıçtan keskin sözlerin vardı,
Bir yemin gibi, bir dua gibi yankılanan.

Savaş meydanlarında bıraktın cesaretini,
Geride kalan, senin için yas tutar,
Bir ana ağlar, dizleri kanar,
Bir sevgili susar, adını yutar.
Sen gittin ya, kahramanım,
Bu şehirde eksik bir şarkı kaldı.

Şimdi çiçekler açar mezar taşında,
Her bahar yeniden yeşerir hatıran,
Biz biliriz, sen yalnızca toprağa düşmedin,
Göğe yükseldin bir yıldız gibi parlayan.
Adın dualarda, gözyaşlarında saklı,
Her ağızda bir ağıt, her yürekte yangın.

Unutulmazsın, unutulmaz göğsündeki iz,
Ömrünü verdiğin o yaralı şehirde,
Bir kahramanın ardında bıraktığı,
Sessiz, kimsesiz bir sancı kaldı.
Şimdi yalnızca bir dua fısıldarız,
Toprağın incitmesin seni, rahat uyu ATAM.