Ragıp Aktaş Şiirleri - Şair Ragıp Aktaş

Ağustosta üşümektir bir kadını sevmek
ellerinden tutup yürümektir belkide o kalabalıklarda onu sevmek
yeniden sevmeye ihtyaç yoktur
belkide sadece yerinde sevmek
ağustosu üşütebilmektir işte o kadını öylece sevmek

Hayatın kenarına park etmiş hurda bir aşk gibiyim
yanımdan geçen aşklara selam eder bazen de özenirim
onlar geçerken ben hep eski aşkımı yadederim
bazende birini ona benzetip istemeden hafifçe ürperirim
yaşlıdır benim sevmelerim
azıcık yerimden oynasam hemen tutulur gidişlerim

Kimi sevdiysem dert etti beni
Alay edip küfre itti beni
Şarabımı su etti benim
Sarhoşum diyemem kalıbımı yok eyledi benim
Şimdi ben bir berduşum
Bu şehirde kaybolmuşum

Bir dur'be çocuk hep kalk oyna dersin
oynarım ya seninle oynamaya ruhum bedenimden ağır sen küçüksün bilemezsin
sen oyununu oynarken uzaktan seni seyrederim nasılda güzel gülersin
Oynamak gülmek senin sen hep böyle kal kal ki hayatsana değmesin

Bugün biraz ara verdim hayata köstekli saatimi bir kenara bıraktım
Sen vardın şimdi zamanımda bende oturup sana yazmaya başladım
Şöyle denize karşı martılar falan filan falan filan da sen yoksun halen
Ne biçim yazdım deme aşk böyle saçmalamak
işte hep orada başlar saçmaladığın yerde
Zamanı kaybettiğinde bak şimdi sıcak havada önünde bir tabak soğuk kavun

Anlamsız bakışımdaki sonumdun sen benim
koştuğumuz patiaklı yolda çakıl taşlarındım ben senin
sen koştukça gülüşlerinden dökülürdü her bir çakıl taşı
ben üstüne basmaktan korkarken daha da küçülürdü o yollar benim için
anlamsız bakışımdaki sonumdun sen benim
sana giden o yolda sen benim gibi kara bir toprağı ezerken ben o topraklarda saklardım gülüşlerini

Seni tanıdığımda kullanılmış yapraklar gibiydin
Sanki bana yer yoktu ben sadece senin boşluklarında küçük notlardım hayatında
zaten sende beni küçük bir not kağıdına bırakıp gitmemişmiydin kaybolsamda umrunda olmuycakmışcasına
Büyüyorum bak kendi yapraklarımla küçük küçük notlarla büyük yaralarla
ve her seferinde sana yer bırakıyorum boşluklarımı doldurursun diye sen şimdi okuyorsunya bilmiyorsun
ama eksiklerim var yıpranmış ve yırtılmış yapraklarım

İnsanın yüreği eski bir ceket gibidir kardeş , eski bir ceket
yalnız soğuk havada hatırlarsın onu
yalnız kaldığında ve de o eski aşklarla
seni en çok ısıtan o eski ceketi alırsın sırtına cebinde unuttukların vardır taşıyamadan sakladıkların birde
aynı bir yürek gibidir zaten bu eski ceket
giymesi ya cesaret ister

Bilmelisin sen bunu topraktan ayrı çiçek olmaz
ta ki Yaprakların rüzgarda bile Durmaz .
Zamanla yarışma Sen gövden bu Kışa bile dayanmaz.
Koşacağım dersen köklerin seni salmaz
Hadi kopardılar seni, ya solarsan?
Bilirim esas mücadelen özgürlüktür,

Köşeye saklanmış küçük aşklardık biz
hep aynı köşede buluşur ayrı şarkıyı söylerdik
sen beni dinlerdin bende seni
bazen aşkımıza sobe yapardık sanki birdaha görümeyeceğimizi bilirmiş gibi
o ebelemeçte ebe hep ben olurdum dokunman hoşuma giderdi bense sana bir daha hiç dokunamıycakmış gibi
istop çer çöp te renklerim sendin benim siyah hariç o rengi gittiğin gün tanıdım