Kalemin mürekkep ile olan sevgisi gibiydi bizim sevgimiz
Mevsimine küsmüş bir papatya yorgunluğunda sorardı seni bir şiire bazen
Ve dökülürdü boş mısralara satırlara hecelerle sev sen de sevmesen de
Yaprağını koparamam ki dercesine
Ve kalemin mürekkeple olan ilişkisiydi bizim benliğimiz
ben yazdıkça sen tükenir din tükenir din de ben bilemezdim
Çocukken anlamazdım hiç annemin çiçekleri bir o kadar sevip de neden evimizde bakmak istemediğini
Bir gün bunu sevdiğime anlattım oda güldü ve bundan bir zaman sonra bir şey demeden gitti
Zaman geçse de ben hala onu seviyor ve elde etmekten bir o kadar korkuyordum
Ben belkide beni biliyordum o bilmez di bilemezdi
Anneme gelince oda kıştan korkarmış galiba benim öle bir kışım var ki hiç bitmeyecek bitmek bilmeyecek
Bilmişti ve gitti
Nereye koyduğumu bilmediğim umutlarım vardı benim
sade ve temiz olduklarını hatırlıyorum
mavi bir gökyüzündeki beyaz bulutlar gibi
üstüme düşen o çİğ damlasını hatırlıyorum
beni ne kadar üşüttüğünü
esen rüzgarların beyaz bulutları savurduğu o günü hiç unutmuyorum
Kendim de bir değişiklik istiyorum şimdi.
Mesela seni hiç sevmemiş olmak gibi;
Mesela senin tenin benim tenime hiç kavuşmamış olması gibi
Bir köprü olsun mesela ve aşıkların savaşında yıkılsın kalalım iki ayrı kıta da hiç seni tanımamış gibi
sevmeyelim bir daha biz kimseyi kalbimiz yıkıkların arasında kalıntılarda kalsın öylece
kendimde bir değişiklik istiyorum esasında
Özgürlük kuşun kanadında dediler ben de uçmayı tercih ettim ; kanatlarım yoktu
özgürlüğe uzaktım kuşlarsa çoktan uçup gitmişti
bense uçmayı tercih ettim
Adım Adem soyadım yoktu
Adem uçamaz dediler bense çoktan sevmiştim ;kanatlarım yoktu
ama yine de kırdılar
Yokuşundan indiğim baharımdın sen benim
Serin sevmelerinle karşıladın düzünde beklerken gönlümün
Aceleci bir çiçek gibiydin ben sana açma diyecekken sen gönlümü açı verdin
ve tepelerde Sevdalandık
ölümlerin önünde bir bahar mevsiminde
amaçsızlığımı amaç oluverdin o çay bahçesindeki tek şekerim
Dolaşırdım sokakta ikimiz ama yapayalnız
mavi gözlerine bakmak isterdim
aynı sokakta aynı saatte geçmeni beklerdim
bir ayrılık öykümüz olsun isterdim seni tanımak seni yaşamak
belki de seninle yaşlanmak
son günü hatırlıyormusun?
Bugün yüreğimdeki sen sakin
Geçmiyorsun fazla sokaklarımdan
Acıtmıyorsun herzamanki gibi
O gürültün yok hani
Aydınlıkta değilsin karanlıkta
Bugün yüreğimde sakinsin sen sanki
Ay Düştü yine gökyüzüne
Ve benim karanlıklar serpildi yüreğime
Aşk sadece bir kadına bir çocuğa bir ağaca olmazmış baba
Aşk bir babanın varlığıymış meğer
Dur baba
Oğlum çağırıyor su istiyor benden
Şişman ve narin kadın
Nede güzel seversin sen
Hiç rüzgarın esmezmi senin
Hep yaz içinde yaşarsın sen
Yokmudur hiç derdin senin beni neden seversin sen
Aşkım sana zehir idir değersen ölürsün sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!