Rafadan Bir Dünya Şiiri - İsmail Şen

Porselen bir tabakta beynini istiyorum Sokrates’in,
Bir güzel kızarsın düşünceleri mangalda;
Bir buçuk olsun garson!
Aynştayn’ın ceketiyle yelpazele ateşi;
Bir lodos getir bana kuzeyden.
Bardağımda buz parçacıkları,
İçinde erimiş kar suyu
Ve bir kutup yıldızı güneyden…

Bir kadın getir bana garson;
Erkek eli değmemiş.
Güvercin kanadından kirpikleri,
Bakire olmasın.
Yok, yok…
En iyisi sen bana
Çapkın bir erkek bakışı getir sokaktan
Ya da bir kaynana çenesi çaçaron…

Şişe geçir bir katilin zift gibi ciğerlerini;
Kedilere atacağım, bayram etsinler.
Ekmek arası kılçıklı bir diktatör dili,
Sayın Buş’a garson!
İçine de bir tutam çakıl taşı serp, bol acılı.
Biraz da kökünden zıkkımın
Ve kaktüs dikeninden…
Birkaç parça da kırılmış kemiklerinden
Sömürge canavarının.
Afiyet, bal, şeker olsun! ..

Doymazsa tavada gıres yağıyla
Bir kundura kızart
Elli sekiz numara.
Çivilerine hiç dokunma,
Ökçesi gevrek olsun.

Hesabı ödeyemezse camları silsin,
Yerleri yalasın, bulaşık yıkasın…
Olmadı, burnunun altına papyon takın,
Atın çöp tenekesine;
Sabaha kadar miyavlasın!
Ya da elinde bir süpürgeyle
Düş kırıklarını süpürsün Cumhuriyet Sokağı’nda.

Bir dünya getir bana garson!
Rafadan olsun.

(Sincan İstasyonu, Mart-2010, sayı 31.)