Radyo Tiyatrosu Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Az mı dinlerdim radyo tiyatrolarını,
Çıt çıkarmadan,
Kapı gıcırtısını bile kaçırmadan,
Suspus karanlığında akşamların.

İşte yine günlerden perşembe,
İşte yine karşımda bir tiyatro sahnesi,
Duvardan da perdesi.
İşte elimde radyom,
İşte başlıyor yeni bir tiyatrom.

Öyle bir kaptırıyorum ki kendimi,
Gözlerim doluyor zaman zaman.
Kahkahalar atasım geliyor bazen
O da utanıyor yalnızlığımdan.
Can kulağıyla öyle bir dinleyişim var ki
Dinlemiyorum da,
Gaz lambasının loş ışığında,
Kerim Afşar ile ben yan yana oynuyorum sanki.

İşte yine günlerden perşembe,
İşte yine karşımda bir okul sahnesi,
Bir duvardan bir duvara da perdesi.

Lice Çeper Köyü-1981