Rabbini Arayan Bir Seyyahın Not Defterin ...

Gelince olgun yaşa, düşündü bir gün seyyah,
Dedi ki; nedir bu hal? Mahvoldu yıllar eyvah!

Kimim, neyim, nerdenim, niye geldim bu arz’a?
Kim getirdi hiç yoktan, beni böyle hoş tarz’a?

Kimdir bana dünyayı, tefriş edip döşeyen?
“Gelenler rahat etsin, çekmesin zahmet” diyen?

Dağları mahzen etmiş, türlü türlü madene!
Kazmakla o bitmiyor, baksana bunca sene.

Suları etmiş depo, o dağın bir yerine,
Maslahat koymuş biri, tepenin her yerine.

Taraktır kirli gaza, üstünde ağaç orman,
Epeyce uzun sürdü, bunları senin görmen!

Dünyaya evtad olmuş, sarsmıyor dönmek onu!
Direkler olmasaydı, hüsrandı arz’ın sonu.

Üstelik muhkem setler, önlüyor istilayı,
Denizler ondan basmaz, su ile şu dünyayı.

Dünyayı gemi yapan, düşünmüş hep bunları,
Tesadüf denen mevhum, yaparmı hiç onları?

Şifalı binler bitki; serpilmiş yaylalara,
Hem ilaç hemde gıda, atlı ve yayalara.

Çayırlar birer döşek, vadi ve sekilerde,
Rengârenk halıları, seren kim her bir yerde?

Meskendir hayvanata, vadiler ve koyaklar,
Karanlık Mağaraların, içleri neler saklar?

Saymakla bitmez bunlar, demekki azim işler!
Bu azim iş üstünde, kudretli bir el işler.

Doğamı yapan bunu(!) onu kim doğurdu ki?
O yalnız bir kanunsa, ona kim buyurdu ki?

Bu epey derin mevzu, düşünmem gerek zahir!
Tefekkür kurtuluştu, yapsaydı bunu kahir.

Bu günlük bu kadarla, edeyim ben iktifa!
Bu kadar derin gittim, hayatta ben ilk defa.

30.09.2007-İzmir-