İnsan bir mikrobun karşısında aciz,
bir nefeslik havaya muhtaç, ölüme mahkum iken;
hala kendisini ölümsüz,
bütün zorlukları yenebilecek kadar güçlü,
dünya ve içindekilere de sahip zannetmenin cehaletinden kurtulamıyor.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
doğru yolu bulma ümidi ile. +
İşte her insana verilmiş
bu harika hislerin Rabb'ine
secde edilmez mi?
Başka nasıl imtihan olmalı?
TEBRİKLER VE SAYGILAR.
Çok anlamlı dizeler...Bu dizeleri yazan maharetli kalemi özden kutluyorum...Kaleminiz,kavi,ilhamınız davi,ömrünüz uzun olsun...Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta