Acıyor Allah'ım;
Parmak uçlarımdan saç uçlarıma kadar acıyor, sızlıyor..
Senden bir işaret, bir yön bekliyorum; o son limanda..
Başım ellerimin arasında,
Yüreğim an be an daha da sert sızlamakta..
Daha önce çok yarı yolda bırakıldım ama bu yara çok dokunuyor bana.
Okuyorum sızlayan her bir yerime sağlam bir İnşirah..
Düşünce yüreği kanayan o çocuk şimdi yalvarıyor Allah'a;
Beni kurban etme bu dünyaya.
Tükeniyorum Allah'ım; can bedenden, beden olan bitenden sıyrılıyor..
İhtilaf içinde varlığım, olan bitenden halime yanarım.
Düşmek pek mühim değil, kalkılır;
Fakat Allah'ım, yıkıldım sanırım.
Dün batan güneş, yarın tekrar doğacak; inancım tekrar doğrulacak.
Katından bir rahmetle sevgine nâil olduğumu bileyim de,
Razıyım imtihanın her türlüsüne.
Herkesin Allah’ı, benim Rabbim ol..
Saç uçlarımdan parmak uçlarıma, uyuşuyor sızlayan yerlerim.
Her hâlin geçici olduğunu söyleyen Sen;
Dünya imtihanın zemini, Sana kul olmam benim yeminim.
Ben sanırsam, Seni çok özlüyorum Rabbim.
[07.07.2025]
Zehra YadenKayıt Tarihi : 24.8.2025 15:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!