Rab İnşallah Affeder

Dediler varılacak, ALLÂH (c.c.) ’ın huzuruna,
Dedik yaşımız erken, gerek yok şu an buna…

Namazı emrediyorsun, önemsememiştik,
Tüm peygamberler kılmış, duymuş ve dinlemiştik…

Ermişler ve salihler, yüksek vasıflı kişiler,
Kazaya bırakmamışlar, cennet ehlindekiler...

Resuller örnek olmuş, evliyaların kılmış,
Âlimlerin anlatmış, kılanlar hep kazanmış…

Mümin hoşgörülüydü, tutamadık yemini,
Saklandık ve kılmadık, hatırlatmadık dini…

İmamların çağırdı, samimi davrandılar,
Camilerden kovulmadık, davetkâr oldular…

Yüzlerinde tebessüm, bize örnek oldular,
Yüzümüzü çevirdik, bizden uzaklaştılar…

Doktorları dinledik, reddedeni olmadı,
İlmen ve de hukuken, kötüleyen çıkmadı…

Tek düşman nefsimizdi, tek düşman şahsımızdı,
Tek düşman dostumuzdu, tek düşman aklımızdı…

Fark edemedik Rab’bim, zaman artık çok geçti,
Birisi kapı çaldı, artık Rab’be gidilecekti…

Namazdan sorulacak ne hesap verilecek?
Bahaneler geçmeyecek ne yer gösterilecek?

Günahkâr çok düşmüştür, nefsinin tuzağına,
Siz zamanında kılın, varmayın uzağına…

Geç kalan günahkârı, Rab inşallah affeder,
Belki de hiç affetmez, cehenneme sevk eder...

(1995)