Rab Şiiri - Abbas Paksoy

Rab
Rab’dır, benim asıl beşiğim.
Rab’bın, sevdasına aşığım.
Umutsuz, sevdaya, düşmedim.
Beni, Rab’bın sevdası yaktı.

Beni Rab’dan, döndüremezler.
Yanan koru, söndüremezler.
Cilve ile kandıramazlar.
Durmam, kötü yollarda gayrı.

Rab yolunda, hataya düşmem.
Bildiğim yoldan, asla şaşmam.
Gittiğim yoldan, olmam pişman.
Gerçek yolumuz, o dur bizim.

Günahtır, kıyılmaz insana.
Nasıl kıyan, yaşayan cana,
Öğüt, fayda vermez mi sana.
Rab’bım, öldür demiyor, bana.

Paksoy, der ki, köpek dölüne.
Sahip ol, eline, diline.
Bir de, akılsız, pis beline.
Rab’bın yolu, haktır biline.