Puzzle Şiiri - Sertan San

Tam istediğim hayatı yaşıyorum,
İnsanların az olduğu bir şehir,
Penceresinden bakıldığında manzarası olan,
Mütevazi bir ev,
Bahçesin de kendini kaybediyor insan,
Az ileride akan derenin çığlıkları,
Hele ki yağmurlar yağdı mı bu şehre,
Bu evin penceresine,
Çocukluğum tutuyor,
Başlıyorum en sevdiğim oyuna,
Döküyorum her şeyi önümdeki masaya,
Hayatı bir yapboz sayıyorum,
Sonra başlıyor zorluklar,
Neyin nerde olduğunu karıştırıyorum,
Bu yapbozdaki yerin boş kalıyor,
Şimdi oraya enine, boyuna birisi gerek,
Esmer olmalı yine,
Ellerinde ufak tefek çizikler,
Ayağında yanığı olmalı,
Gözlerine baktığımda içim aydınlanmalı,
Bilmediklerimi bana o anlatmalı,
Sonra birde Fenerbahçeli olmalı,
Yoksa tadı çıkmaz der bilerin,
Elmalı nargile sevmeli,
Espri yapmayı bilmeli,
Biraz manyak, biraz da deli,
Eğlenceli olmalı,
Sadeliğini hep korumalı,
Sıcacık olmalı,
Ağladığında göz yaşlarım ağlamalı,
Güldüğünde zamanı durdurmalı,
Boş bırakıyorum yap bozdaki yerini,
Rengine boyuyorum içini,
Bir daha yağmurlar yağarsa bu şehre,
Ben bir daha dönersem çocukluğuma,
En özlem yanıma,
Yerin boş kalmasın diye...