Putları Arasına Sıkışmış İnsanlar Sokağı

Putları Arasına Sıkışmış İnsanlar Sokağı

Dilinden daha yalancı olan kalplerde cevher aranmaz.
Gerçek şu ki,
Başlangıç veya bitişi olmadan.
Hayalimizdeki insanın, hayalindeki insan değiliz.
Uykunun içinde kalıp rüyaya dalmak aptalların işi.
Kaşlarını çatıyor ölüm, aynaya vererek vicdanı insanı çiziyor.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Bu saatte şehirde herkes koşuşuyor şafağın hâlâ diri güneşi altında.
Bana, kendim olmak yetiyor, o kadar.
Umut dolu bir gündü.
Yanlış kişiden samimiyet beklediğin an, kırılıyorsun.
Oysa, şems vakti filizlenmeye hazır tomurcuklar gibiydi dualarım.
Hâlâ şems vaktinin yakıştığı yerlerde dua eden var.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Demek ki sokaklarda yaşanacak sevgimiz var.
Ve yalnızca dolaşacağım bir yetimin gözyaşındaki yorgunlukla tükenene kadar.
Yalnızca sınanacak şehidin yaşamı gibi.
Arzuladıklarımla geçen her yüzün g/özlerindeki renklerin hüznünü arzuluyorum.
Şimdi sanki o ağlayışla hiç olmamış gibi yankılanır adımlarım dağ başlarında öksüz yanımı.
Ve aynı kalmayı unutuyor her doğan ve ölün.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Renkler ağlamıyor eşyalar arasındaki insanda.
Damarlarında beni aramaya çıkmış bir vatan sevgisi.
Uykunun uyuduğu vakitlere bir uyanış gibi dualar.
Gidenler dönecek mi musalladaki yolcuya bir titreme eşlik ediyor.
Ve sabahıma dönecek her bir sokaktan çıkacak mülteci ve göçmen bakışlar.
İnsan böylesine gerçekle yeniden uyanacak mı?..
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Bombalar altından sağ çıkmış bir zamanlarda çocuk bakışlar.
Ve kendimi bedenimden daha güçlü duyacağım bir sevgiye ihtiyacım var.
İnsanın, kaç yaşında olduğunu unuttuğum sabahlara utanıyor hep yeniden.
Bir kadın ve musalladaki şehide bu benim babam diyen çocuk arasında insanın efendisi yalnız kalabalıklar.
Ordan geçenin bir ben olduğumu bile bilmiyordum.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Açık kırmızı, kefen bakışlı giyinmiş bir benle.
Ve göğün çizgisini çizenleri anımsıyorum.
Ve ayağa dikilmiş olacağım her duada.
Onca solgunluktan sonra kendi hayatına yeniden kavuşacak ölüm.
Ve yarın insanın yarım kaldığı sokaklara çıkacağım.
Yarından sonra insanlar kendini yeniden görmeye başlayabilecek mi?..
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Ve kendim olduğumu bileceğim.
Ve bunu bilmiyordum bir ağlayıştan çıkan ağıtla.
Ve durup gece yarısında gökyüzünden gelenlerle kendime b/akabileceğim.
Yıllar süren bir anlayıştan uyanmak için çevremde şehitler.
Her yeni günle yollara çıkacağım insani renkleri arayarak.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Acı ile yalnızken, her şey farklı.
Şaşırmış, ama bu kez diri, toprağa düşmüş olmaktan hoşlanıyor şehitler tepesinin sahibi.
Bilenlerin bildiklerini sen de bilseydin,olduğun gibi kalabilir miydin hiç?..
Şükret, bazı şeyleri bilmiyoruz.
Rahat yatağında rüyaların sesiyle uyanan efendi!..
Hastanın geceyi nasıl geçirdiğini bilir mi hiç!..
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Sen kimin düğümüsün?..
Duaların kabul olmadığını söyleme!..
Bir yerde sözlerini takdir edecek kişiler yoksa nefesini boşuna tüketme.
Sen kimin kördüğümüsün?..
Estağfirullah makamını söyleyişi veya yerini değiştir.
Sen, kimin çözümüsün?..
Kelimelerin anlatamadığı duyguları anlatır kimsesizlerin mezarı.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

O ki, bizi bizden çok sevip yaratana şükür, en sevgilisine ehli beytine salat ve selam olsun.
Ahh, ayrılık seveni nasılda kahrı perişan ediyor.
Hasret oduna yananlara ayrılık.
Bu dünyada bir yabancıdır ruh.
Seni hira gibi dağlara çeken bir şey varsa o dostumdur.
Dünyaya bırakıp gideceğimiz beden.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.

Hira’n varsa okursun, huzura az kabul edilmezsin.
Bir düşün niye nefes isteyene veremeyişini.
Çatlamış duvarların, pencereleri kırıkta olsa geçiyor zaman.
Beli bükülmüş vaktin.
Bir gönüle b/akış atarak, kimseyi aramadan gidiyoruz.
Dikkatimi dağıtıyor mezartaşları.
Bilmez misin ki cevap vermemek de cevaptır.
(Y.ed - Böyle Nereye Gidiyorsun Aşık Albümü)