Pusu Cumhuriyetinden kutu cumhuriyetine…

Tanrı çamurumuzu yoğurunca
Sıkıp mıncıklamış bizi
İnsana benzetmiş sonunda
Kızıp fırlatmış dünyaya…
Eli çamur olunca.

Düşmüşüz iki duvar arasına
İpin ucunu bırakmıyor ki
O duvardan o duvara
Savruluyoruz salıncak gibi.
Durulacakmış, biz adam olunca

Demokrasi: savrulmadan durmak
Bir o duvara, bir bu duvara
Şart değil mi durmak için savrulmak?
Haydi, bir o yana, bir buyana…
Kolay değil adam olmak.

Hırsızlıkları protosto için
Hırsızdan izin istedik
Hemen yasakladı protostoları
Yasa dışı ilan edildik.
Kalınlaştı sınav sopası.

Demokrasi hava gibi her yerde
Zırhlı, gazlı, coplu, sulu…
Hemen dikiliveriyor önümüze
Yasalar sıyırmış donunu…
Tanrı hayır eylesin sonunu.

Adalet olmasaydı, saray da olmazdı
Saray olmasaydı, personel de olmazdı
Personel olmasaydı, asker, polis de olmazdı
Onlar olmasa, silah fabrikaları da olmazdı…
Boş şeyler demeyin, bütün bunlar sınav aracı.

Onlar olmasaymış, düzen olmazmış
Yani bütün paralar düzen için basılmış.
Onlar olmasa, insanlar birbirini parçalarmış
Tanrı hiç amaçsız yaratır mı kullarını?
Bütün masraflar kullara hizmet amacınaymış…

Ayakkabı onların ayaklarındaydı
Onların da büyüktü suçları
Paralar dolmazdı kutulara
Onlar içini boşaltmasaydı.
Çaresizler, suç ortağı olunca.

Ama, en büyük suç yine insanlarda
Niye yaptılar bu ayakkabı ve kutuları?
Sınav sorusu muydu bunlar da?
Şimdi kuşatmışlar sokakları
Uymuyorlar yasaya…