Pusu Şiiri - Hasan Başdemir

Mehmet’in kara kaşlarıyla gözleriydi toprak.
Onun ter kokusu misk-i amberdi sanki.
Bilmiyordu ki Mehmet’im o terler,
Birazdan kanla beraber akacaktı vücudunda.

Pusu mu demeli şimdi buna?
Yoksa korkakların şereften yoksunluğu mu?
Ne bilsin Mehmet’im onu bekleyen ölümü.
Nerden görsün ki şeref yoksunlarının pusularını.

Onun vardı tabi tek amacı ve tek isteği.
Vatan birdi ve bölünmezdi.
Bu yolda ölmeyi de bilirdi.
Öyle de olacaktı!

Tek tük silah seslerini duyunca durdular.
Hazırdı hepsi, belki ölüme yolcuydular.
Bir anda olup bitti her şey.
Mehmet’im daha ne oluyor bile diyemedi.

O, belki haberlerde birkaç saniyelik kahramandı.
Fark etmez! O gönüllerin ömürlük kahramanı!
Bir kere ömrünü vermişti o böldürmemek için vatanı!
Zaten ömür denilen şey de bir kere verilirdi,
O da ancak vatan aşkına olurdu! ! !