Küçük bir şehrin ücra köşesi
Koynundan uzaklarda baharın
Tozlu bir akşam yumaklanmış keder
Döküyor nem bezleri gökyüzünün
Pus içinde solunan nefesler
Doluyor özlemin sıcağı derinlere
Terki derya eyledi gözler
Dilde sözü unutulan türküler teselli niyetine
İnşa edilmiş gönüle teğet geçitler
Yol yakınken dönülen sevişler
Kim demiş bilinmez candan geçilmez
Canı tozlu bir akşama feda yürekler...
Kayıt Tarihi : 5.5.2017 13:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Yılmaz 11](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/05/puslu-nefes.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!