Puslu camlarda can buluyorsun...

üşüyorum,bedenimden can gider gibi
tutmuyor ellerim,göz kapaklarım ağır geliyor gözlerime şimdi
tükenir gibiyim karlar içinde,yüreğim soğuk mevsimler yaşıyor senin hesabına

tadı yok ağzımın.içtiğim zehir olsa bile
ne yazar şimdi sevgili, kalemim ayrılıktan yana
bitiyor ömrümde mevsimler birer birer,yitiriyorum rengini usul usul
pencelere çıkıyorum soğukluğa inat,belki bir umut dönersin diye!

ayaklarım gücünü, belki bir umuttan alıyor
ve seni puslu camlara yazıyorum,dön ne olursun gittiğin yollardan
içimde ısıtıyorum senden kalanları,titremelerime inat!
seni beyaz sayfalara yazıyorum,kar beyazı mendilimde duruyorsun, sana sarılıyorum çocuk sevinçlerimle!