Pus Treni Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

sis düşerdi üzerine vagonların
rayına küserdi pis volan tekeri,
katarı ne çekerdi; bilmem
-alevi solan bahtiyar makineleri mi?
düşüme aşerdi canavar, halis iblis, pençeli!
-kancası habis, çengeli kara!
pullu ejderhalar varsayar, içimdeki ihtiyar;
-çin malı;
-dili çatal.

is inerdi; sus pus olurdu şu demir,
kazan bacaya titrer, emir komuta bu!
ziftini kusar dam'a, van'a kedi savar
duman geceye döner, zamir tiksinir,
-yağlı kir aşılar yer, zifir kör!
hancı hesabına sayar yolcular, zahir
kürkçü dükkanına nispet; sinem kelepir
sinerdi kuytuya serseri başım;
-çivisi çıkmış;
-akl-ı evvel!

aslında bilir er kişi;
her gidiş, sınanmamış sevdalara varış değil mi?
-başka bir sıla işi yani,
selam çakar da bir sonraki şehre, buhar sesi
karaltısına girip çıkar ya belki biri,
-tutar da çeker mi sevgiliyi?
-sana ne?
-elimde değil!

köse bulut umacı gibi, çekinir buruk yerim;
-karabasana ramak; korku tüneli!
gecenin pusudur yüreğim; kurdu sâkin
vagonda hayâl kupürleri, görebildiğim
camdaki gölgeleri kaçak binmiş; bileti yok!
-zaten boş;
-asayiş berkemâl.

duman altı gişe memuru, yine sinirli;
-sonraki tren, babam?
hiç belli eder mi ona, zavallı adam!
-köhne gözleri buğulu; şişe dibi
içinde nesi var; ne yanığı; kim bilir?
-hepsi de gizli, kapaklı;
-adını koy!
-sana helâl!

2006-2009