Pus Şiiri - Evren Özcan

Ne duman ne duman!
Sisler çağlıyor İstanbul'dan.
Seni seçiyorum korsan gemisi gibi,
Geliyorsun halin yaman.

Tepelerde bir yerde,
Seçiyorum, Çamlıca,
Kırmızı ışıklar yanıyor,
Kızıl saçlarını savuruyor acımasızca.

Pus...
Gözlerimi kısarım.
Sus!
Yoksa ağlarım.

Yükseklerde farketsem de seni,
Yanıbaşımda durursun; göğsümde,
Serseri kurşunlar gibi, şarapnel parçaları gibi.
Adın tatlı geliyor söyleyişlerimde.

Pus...
Seni ararım.
Sus!
Ben de susayım.

Beyaz karanlıkta,
Sisler çağlıyor İstanbul'dan.
Seni seçiyorum,
Pembe rüyaları anlatan, pespembe yanaklarından.