Püryasın Şiiri - Seyfi Karaca

Değişiyor sanki dağ dağa
Tutkun ir alışverişin nefes nefesiyle yokuşta yamaçta rüzgar
Bütün beyazlıklarını geceye bırakan günertesi gibi siyahkara is ve duman
Aklında bir kayıp var...kimbilir hangi zamana hangi zaman..?
Biçilmiş taze otlardan karpuz kokusunu andırır bir kimya dolaşmakta saklıca
Bir sandık kendi kendini açılıp saçılmakta saklıca
Dağılmış başlarıyla küllere kalan ateşlerin renginde çiğ çiçek
Dilsiz pınarlar oluklaşmakta püssüz ağaçların yapışkanlığı zerdali zerdali
Zakkum şey kim ne bilsin bu enkaz halleri
Dalga dalgaya el tutuşuyor sanki uçurtmalı bayırlardan ötüşerek ala atmaca
Bir de tarla başı ten renginde kuzgun, bütün yağmurları şemsiyenin tersinde toplayarak
Ne taş
Ne değirmen
Ne orman
Ne ateş ya da pervan..
Yüzüstü kuklacılıkta içerden çıkıveren insan
Sanan sanır ki kıt vakitte akrebi kıskaçlayan yelkovan
Kilidi kırılansa
Türlü türlüsüne pandora.....

Seyfi Karaca..........Haziran / 12