Pürdivane Şiiri - Seyfi Karaca

Bazan...
Yitik ve yoksul bir ses arar gıygıdı
Bazan dem bulur sabah çiğinde yağmur
Damla ıslağı titreyen yaprakla sarmaşık saran çiçekte
Bazan ıslık bambaşka bir hava çalar memnusundan aşkın
Bazan tel tel sökülür bahtiyara kapı ve kilit usuuuulcacık...!
Çay içiminde seyran bir ırmak dolanır ha dolanır
Gittiği yolların ardında illa öksüz bir iz bırakır göçmen zaman
Bazan sular seller dökerek çağlar çağlayan
Bazan bütün bulanıklar deli nehirlerin akışında durulanır
Bazan durmaksızın yağar bir arzu hasreten kar gibi kar....
Kara kara kışlardan
Yazdan güzden, andan ve tezden...
Bahara
İlle mi ille güzel bahara
İşte o vakit git bak ki şimdi
O an şu delidolusuna pervanelik halim pür üryan
Sevmişim ki en divane eyyy habersizim
..Sevmişim ki...! Divane pür...
İçmişim şarabından soluksuz
kansın diye yandığım hani bilsen...
Fakat ne mümkün
Bağlarbaşında ki asma alacalardan divaneyim bilsen...!
...sevdalanıp mecnun ömrümü
Gittim gitmekteyim işte şu azadda halen
Bazan bazan

Seyfi Karaca.........Mayıs / 11