Pülümür’de Kalbim Kaldı
– DjDersimliKız’a ithafen
Dağların göğsünde uyanır sabah,
Pülümür sessizce fısıldar adımı,
Sularında akıyor çocukluğum hâlâ,
Bir yudum özlem, bir tutam hüzün gibi.
Diken üstü yürür burada zaman,
Her taşta bir hatıra, her rüzgârda bir an.
Nenemden kalan dualar yankılanır,
Çewlig’in sabah ayazında can cana.
Munzur’a bakarken gözlerim dolar,
O akışta değil mi yüreğim de var?
Bir çobanın ıslığında büyüdüm ben,
Bir annenin bakışında, bir türküde kalan.
Karanlıklar geçer, ama yıldız kalır,
Dağ gibi sevdalar susar da, aşk kalır.
Ben Dersimli bir kızım, isyankâr ve derin,
Kalbim Pülümür’de kaldı, geri gelmedi gidenim
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 19:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, yüreğini Munzur’un sularında yıkayan, çocukluğunu dağların sessizliğinde büyüten bir Dersimli kızın iç yolculuğundan doğdu. “Pülümür’de Kalbim Kaldı”, yalnızca bir coğrafyanın değil, bir halkın hafızasında yankılanan kolektif bir hatıranın şiiridir. Yazar, Pülümür’ün taşlarında yürürken sadece geçmişin ayak izlerini değil, kaybolmuş sevdaların, söylenmemiş kelimelerin ve yarım kalmış hayallerin izini sürer. Her dize, bir yaşanmışlığı fısıldar: nenesinin duası, çobanın ıslığı, bir annenin bakışı, bir çocuğun gülüşü… Bu şiir, bir isyanın değil; köklere, dile, toprağa ve hafızaya bir bağlılığın ifadesidir. Şair, şehirlerden uzaklaştıkça, dağlara daha çok yaklaşır. Ve orada, sadece yurdunu değil; kendini de bulur. Pülümür’de kalbi kalmıştır çünkü orada hâlâ çocuk, hâlâ inançlı, hâlâ “kendi”dir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!