Ben bana olanın özel olduğunu düşünerek
Yeşerttim dallarımı...
Kaygıyla,korkuyla
Tüm insani duygularla...
Yapmacık kurgularla değil
Yaşadıklarımla...
İçimdeki gücün farkında bile değildim
Kontrolün ben de olduğunu farketmedim
Sürmüş süregelmiş böyle kalsın diyemedim...
Her şey ve Hiçbir şey kadar ilgilendim.
Başlarda Düş’dü sadece...
Yaşanılan ve Paylaşılan An’lar...
Yüreğe sığmaz oldu.
Yine de hiçbir AN’a özel bir şey yüklemedim! ...
Üstüme yakışmayanı da Tat’tım.
Hatta üzerimden çıkarmakta zorlandım.
Sonra öğrendim ki alıştığın şey,
Kontrol edilebiliyormuş...
Başka bir gözle bakmayı denedim.
“Hepimiz aynı gemideyiz.”
Arada bir unutsak da...
Ve öyleydik farklı limanlardan binsek de
Aynı limanın yolcularıydık
Kalın 1 gibi olduğumuzu
Hep Bir olacağımızı Hissettim
Birbirimize bir yerlerden dokunduğumuzu
Sonsuza kadar DOST olacağımızı
Ve
Ruhumun Doğru Yerde MOLA verdiğini
Keşfettim...
Psikopat,Arıza,Serseri,Deli, Zeki
Hepimizin İçinde bir yerlerde
GİZLİYDİ...
04.07.2007 M.KÖY 01.15
Kayıt Tarihi : 5.7.2007 11:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tophanede bir alaca akşam... tek değişmeyen değişim...dostlarım benim tek değişmeyecekler...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!