Psiko Sosyal Merdiveninde İnsan Olma Gü ...

Kendine insan olmak kaynağını soruyor sorgulayış.Kaybettiğimiz onca alışkanlığın gölgesinde modernite edilmiş etiğini etlerin sıcağına bırakmış iç güdülerin güttüğü oncaların oncası yeşerir kara bahtımızın üstünde.
-Üstün olan ile üstünde olmayı yaşıyoruz. Üstünlüğün çıplak cümlelerinde en üste olmayı güder olduk. Kim ile kimlik arasında sızan kendini kaybediş pusulasında pusu kurulmuş.
-Sevmek bile sevmeye fayda. Hangi soya ait belli değil soysuzluklarımız. İnsan ile insani kalmak arasında kalmamışlarımız var.
-Önyargımız önden başlar bizi ruhu ezmeye. Ötekileşmenin
tartısında kaybedenleri darası yok. Kazananlar her hazı kazanç kapısı olarak görmeye yaşayan kör kütük.
-Firar ettik Ayşe’ttin
-Zihin açıklığımız başka algılara odaklanmış durumda. Sosyal ağların ağasıyız her birimiz. Benzerlerimiz çok .Hiç tanımadıklarımızın hiçiyiz, bazen her şeyimiz.
-Sanal bir banalın ruh kanalında yalnızlığın koliliğini koliliyoruz.
*Pörsük yaşamların var olma seyrinde kendimize minimize olgular bulup yaşanacakların duvarına yapıştırıyoruz.
-Her şey Facebook’ta bir dürtmeyle başladı sevgilim.Böyle
Varoluşu zonklatan tümceler seyyar satıcısı gibiyiz.
-Her eve lazım, bugün var yarın yok felsefesinde değiliz. Satılık demlerimiz var.Ya da kiralık hayallerimizi kiralayacak birisine misafir yaşamlar sunuyoruz.
*Bu bilinçaltı kirliliğinin revacında sana geldim, yeni doğmuş bir bebek gibi, temiz ve meleksi gerçeklerimle.
-Kucağına almadın gönül salıncağına aldın.Oysa yeni nesil kucak kucağa hayat ısıtmanın arzular şelalesini akıtıyor.
*Anladım ki sen aşksın, sen aşkın Leyla eteğindesin.Y’amacına geldim
Dilimde şiirsel sözcüklerle.
Yaşamları salyasıyla kirleten kendi bilmezlerin gölgesiz oyunları vardı. Herkesin haz kırkayakları vardı.Herkes, kendi yaşamaya aşılamıştı. Alışılmışlığı zorlayan aşınmalar, yozlaşmalar vardı.
*Uyuşukluk sarmış, sarmaş dolaşmaların kan dolaşımı artmıştı.
Biraz sonraları düşleyen onca güzelliğin fakiriydik.Postmodern
algılar yokuşunda kendimize mayınlar düşüyorduk, basıp yaralanıyorduk.
-Sonra hep biten ilişkilerin gölgesinde psikolojik lojistik bekliyorduk birilerinde.
-Ruh sarkacımızı sarsan onca emelin elindeydik. El ele kalmayan amaçlarımızın gizemli demlerini sulara alıştırıyorduk.
-İlim ödevimizden çok öpücük ödevimiz vardı. Varı var edene değil, yoku yok edene temayüllerimiz vardı.
Kendi hedeflerimizin meleklerini ezerek illaki şeytani olana yapma ve banal kanatlar sunuyorduk.
-Bu ruh aşındırmamızın bedelini herkes farklı bir hastalık pençesiyle öderdi. Hastalıklı bir topluma dönüştürmüştü bizi hastalıklarımız.
-Herkes biraz hastaydı Ayşe’ttin Aşktaylan
-Ödediğimiz ücretsiz sevgiler yara olarak geri dönüyordu. Hep eskileri arama cümlesinde sesimizi yükseltirdik.
-Eski bayramlarımız, eski sevdalarımız, eski alışkanlıklarımız diye uzar giderdi. Sonra kendimize değil nefsimize maşa olup çıkarların közünde gözlerimizi kör edene dek yaşamaya alıştırmalar yapardık.
-Biz biraz biz değildik Ayşe’ttin Aşktaylan

Anın sarhoşluğunda onun sarhoşluğunu yaşardık. Sevmek, bu kadar ucuz dillerde,sıcaklarda, yataklarda, emellerdeydi.Tutkuya taşınamıyordu sevmelerimiz.Tutkulu aşıklar yok denircesine azdı.
-Son kumru bizdin Ayşe’ttin Aşktaylan
-Yaşamayacaklarımızın alt tabakalarına doğru sürüklüyordu bizi bilinçalatının altında kalan kandırılmışlığın,bağıl istemliliğin dili.
İçgüdülerinin dışlanmışlığına çıktığımızdan beri çıktı alamıyoruz güzel yaşamların yazgı yazıcısından. Toneri bitmiş ve silik yazılar çıkartan öylesi yaşamların yazıcısından kaderimizi gezdiyoruz.
Bu açmazlığa düşüş yolculuğunda kendi yakalama, bulma, aklama, mutlak gerçeklerden arınma merhaleleri aşıp kendimiz olmaya doğru büyüyoruz. Bize sunulan,alıştırılıp bağımlı yapılan hayat meğer bu değilmiş.İki dünya için çalışmak gereğine sorular sorup kendimizi bulmaya başlıyoruz.
-Bu yüzden aşk ile kendimizi bulma merhalesinden mistik, optik bir güzelsin.Sana geldim en doğrunun sözünde bilesin Ayşe’ttin Aşktaylan