Provalar Şiiri - Turgut Toygar

Çiçek dürbünü

Dışındasındır. taç yapraklarının
solan kıvrımlarında
aldanıp bir arı kuşu gibi
uyanıp alacaktır seni ağzından içeri
taraçasında uyuyan

Mezura

Aşkın endazesi kaça. Kaçaysa kaça
Boy aynasıyla ölçülen tensel hazzın
kilometre taşları
tüylenmiş battaniyede yosunlanırken
dağılıyor yerleşik yabancılığın kekremsi kokusu

Puzzel

Satır başı. Konuşulmayan konuşulamayandır
aşkın en büyük gafı
Kendisinden önceki gülünç taslaklara göz atar
acıtan cümlelere

Giz

Sıradan bir hayat en çok
kalmayı arzuladığımızda mümkündür
Acayip dikenlerin, kuru otların arasında saklanan
bir tavşanın izini sürer gibi
Tanrım! Bir iç bükey aynaya bakmaya benziyor bu

Hamiş

Sen ben ağlarken başlayan ayin
Bir kış irisi; ne renk istersen o renk hercai

Ferdasonra

Kalemin havada kaldığı an, o an en utandığım
tutunamadığım yarım tutar avucumdan
fark ettim de bir keresinde kurutulmuş
bir istiridyeydi ruhum. Oydu ki o en gizemli an
sabaha kalmaz bulurdum
en mucizevi incisini hayatın

Yedi

Hayatın ritmiyle dans eden sokaklardan birinde
çıkmaz sokak; en telaşsız edimi kedilerin
Turkuaz taşlar döşeli o sokak bir sığınak
yıkandığım kirli beyaz yüzüyle sabahın.