Prometheus'un Otağı Şiiri - Mehmet Koç

ne kaygılı bir yersin sen dünya
açınla tokun, bir kurnadan su içiyor
ve tanrılar izliyor hepsini
üç tanrı parasına aldıkları biletle
çocuklara kıyılıyor,
dondurmalar yeniyor
balonlar uçuruluyor
kimsesiz bir mutluluk
yol kenarına düşüyor
suskunluğunu bozuyor melekler
şimdi insan beyni savaş meydanı
tanrılar ve melekler düşmüş birbirine
cennetle avutuluyor uyuşuk dudaklar
bir cenin deveye hendek atlatıyor
bir hendek deveyi yutuyor
ne keşmekeş bir yersin sen dünya
planı neydi seni yaratanın acaba
kuşkuya müşkülpesent kargalar
suya doymuş çiçekler
güneş niye eskisi gibi parlamıyor
bırakın yaralarımdan sızan kanı
tutabilir misiniz hayatımdan akan ânı
kırmızı kar yağıyor görüyor musunuz
kollarımda can veriyor prematüreler
ağlamak yersiz yurtsuz bir eylem
melekler tanrılarla barışıyor
insan yine kendi vahşetine batıyor
felsefenin imanına teslim bir yaşam benimkisi.
#şiiradamı