Promete Şiiri - Yavuz Taş

seninde ellerin zincirlendi
kafkas dağları gururlu
kartalların parçaladıkları ciğerlerindi
her yenileyişinde bedenini baban
promete...
hiç değilse benim kadar dayan

tütsülenmiş elbisende
isyan siyahından desenler
sen asiydin
başkaldırışının peşinden gelenler
seni anıt yaptılar
nerde söz verenler
kolaymı sandın tanrıya sözü
kim verdi sana bu yüreği bu gözü
kaldır başını taştan
promete..
hiç değilse benim kadar dayan

uslanmaz aşklara aldırışsız
usunda kaldı gözleri hayalerinin bakışsız
kimbilir belkide tanrılar haksız
anaforlar seller seni yenemedi de
bir söze mi yenildin
yoksa bayrakmıydın beklediler de
binlerce sene yenimi geldin
kurtar artık bu kokuşmuşluktan
promete....
hiç değilse benim kadar dayan