Profil Öz Geçmiş CV Şiiri - Sinan Karakaş

Bin dokuz yüz elli beş
Aylardan Mayıs ayı
Mayısın on beşinde
Tanımışım dünyayı
Kaç kat beyaz kundakla
Sarmış sarmalamışlar
Hemen nüfusa gidip
Kimliği çıkarmışlar
Öyle şirin bir mekan
Siverek denen ilçe
Sokak denmez orada
Sokağın adı küçe
Abdurrahman ın oğlu
Ayşe’den doğma diye
Enikli bir kapıdan
Girmişiz içeriye
Gülabibey ismiyle
Anılmış mahallemiz
Handüzü sokağında
Taş yapıdır evimiz
Kendimi fark edince
Gördüm ki son çocuğum
Üç ablam iki abim
Ben hepsinden küçüğüm
Hacı Mahmutlar diye
Lakapla anılmışız
Aşiret olarak da
Bizler Kalendermişiz
Türközü İlk okulu
Anılarla doludur
Sivereğin en eski
Belki de okuludur.
Annem ev hanımıydı
Babam devlet memuru
Hiç karışık değildi
Hayat sade ve duru
Ortaokul ikide
Vefat edince babam
Hayat zindana döndü
Yıkıldı benim dünyam
Kalmıştı babamızdan
Bir emekli maaşı
Bu maaşla elbette
Annem yapardı aşı
Bir süre memur olan
Abimle beraberdik
Bir tek kazan kaynatıp
Birlikte yer içerdik
Bin dokuz yüz yetmiş dört
İmam Hatip Lisesi
Diyarbakırda elbet
Öğrendim bir çok dersi
Bitirince liseyi
Çermikte görev aldım
Kömürcüler köyünde
İmam olarak kaldım
Aynı yıl kazanınca
Üniversiteye daldım
İmamlığı bırakıp
Okula kayıt oldum
Seksen iki yılında
Bitirdim ben okulu
Askerlik var önümde
Göründü asker yolu
Piyade okulunda
İlk acemi birliği
Dört ay kaldım Tuzlada
Yaşadım gurbetliği
Usta birliği için
Maraş iline gittim
Yedek subay olarak
Askerliğimi yaptım
Kader tecelli etti
Maraş tan evlenmişim
Askerlik orda bitti
Antebe yerleşmişim
Girdim özel sektöre
Eğitimci olarak
Aldırmadım hiç tere
Terledim çalışarak
Seksen dokuz yılında
Baba oldum sevindim
Doksan birde annemi
Kaybedince yıkıldım
İlk çocuğum kız idi
Büşra nur dedim ona
Doksan üç yılında da
Baba oldum oğluma
Babamın adı olan
Abdurrahman diyerek
Yanına da Furkanı
Koydum ben ekleyerek
İki bin bir yılında
Bir kez daha yıkıldım
Abimin ölümüyle
Epey zaman sarsıldım
İki bin altı hemen
Emekliye ayrıldım
Emekli olunca da
Yine de boş durmadım
İmam Hatibe gitmem
Nirengi noktasıydı
Yaşamıma yön veren
Yaşam pusulasıydı
Biraz bir gazetede
Hafta içi beş günde
Sorunları yerelde
Yazmaktayım köşemde
Bir var bir yokmuş derler
İnsan ömrü böyledir
Zaman ömrü kemirir
Sinanlar gelir gider
İyilik bıraktıysa
İyilikle anılır
Üzmüşse insanları
Bir hiç gibi silinir
Baki kalan kubbede
Elbette hoş sadaymış
Hoş sada bırakmayan
Anlasın ki aldanmış