Prensesin Peşinde Şiiri - Alper Can 0

Kayboluyor yıldızlar.
Ensemden gelen ürperti,
Bacak arama dolan sis,
Gözümün alabildiği ufuk çizgisi,
Bir bir yutuyor gecenin rengini.
Şafak vakti çılgın yengeçler,
Kızgın kuzgunlar,
Kör koşan atım,
Sancılı beynimin uyardığı mili-saniyelik farklarla,
Suyu kana bulayan güneşin selamına vuruldu.
Taştan fener küllerinden son bir parladı.
Martılar taşların üzerinden denize,
Deniz ve güneşin kana bulandığı dipsiz karartıya sığındı.
Ayaklarımı kuma saplarken,
Daha derine indim.
Kazdım dinlenmeden derine ve uzağa...
Güneşten,
Kana susayan engin denizden,
Ellerime batan gül dikeninden kaçtım.
Hadese varmadan son kez,
Güneşin yağmuruna takıldım.
Bedenim geri çekilirken,
Gözlerim fenere çevrili,
Dudaklarım saçmalar;
Hayatın,
Benim,
Senin,
Canın,
Yıldızın,
Siyahta aradığın cennetim.
Düşen melekler,
İnler,
Girer,
Yener,
...ker.
Ben ölürken gökyüzüne çevrilen gözlerin,
Seninle doğmuş yıldızlar,
Seninle düşen melekler,
Seninle sevişen erkekler,
Sana benzeyen benler,
Sensiz geçen karanlık geceler...
Sana benzeyen
Her adın,
Adım,
Ah-ım,
Senle ilgili olan her şey gider.
Kızgın kuzgunun,
Çılgın yengeçin,
Gözü pek kör atımın,
Kana susamış martıların,
Kanayan beynimin,
Uykusu geldi prenses.
Ve şimdi...
Seni hatırlatan
Her şey,
Herkes,
Hemen,
Kanla coşan denize boğuldu.