Prematüre Sevda Şiiri - Turgay Bahtiyar

Bir kez kınından çekilmişti şimşek:
Göğün Sezaryen yırtıkları teyellenemedi
öfke dikişleriyle.

Yeminli mahir hekimler
el süremedi sana.
Zembili bol gök kafenin kümülüs koltuklarında
Tanrıların geçmesini bekledik
çok kardeş çok kez.

Kadife sabırlı delikanlıydın serada:
Hiç olmazsa örtselerdi üstünü,
titretmeseydi hüzün.

İlkin:
Bütün mevzilerini pekiştirmelisin gönül;
'Yaşama görevinde özenin rolü' başucu kitabının
yalnızca son sözüne sigara külü dökme hakkın var.

Sonra:
İyi uykular size.
Düşünüzün sinyal efekti
Ey güzellik! olsun.

Zemheri Krallığının dert topu
hüzün çığıdır artık:
Sığılır mı o ağlayan koyaklara?
Gün batar, hayallerim yakar kamp ateşini.
Gölgelerle yarışırken
Kurşun üstüne binmiş
sabırsız bir yolcuyum gün sarısına.

İnsansılar! ...
’Yukarıya doğru sorumluluk Aşağıya doğru Otorite”nin
kimliksiz sahipleri sizi...
Bir gözünüz keşfedilmemiş yıldızlarla oynaşırken
bir gözünüzde ayağa bakmanın utangaç pişmanlık yasaları,
sizi mahallenin delisi eyler.

’Bastığı yerde ot bitmeyen Cengiz Kavminin çocukları’! ...
Her yağmurda bir kez ıslatacak mektuplarım sizi.
Bir kez olsun görüş günü yerine sayın beni.
Her ihanet ertesini pazarlardan bile çok sevmeye
alıştım sizin için.

Niyeti yaslanmaksa omuzlarıma
bir tomurcuk sarhoş olsun.
Bir yaprak dil çıkarsın
benim gülmemse istenen.
Uyandırmaksa muradı beni
bir nota dipsiz kuyuya düşsün.
Bulutlara saplansın bir porte.

Şimdi,
Ne belalar okuyayım ben size?

İdiot ebelerin doğurttuğu prematüre sevdalar
baş belanız olsun, utancını bir kaç yaşam taşıyın.
Soğana yatırsınlar parfümlü düşlerinizi.
Saçınız çekilip işe yarasın asma köprü halatlarında.

Yazık kere yazık!
Yüz deriniz gergeflere malzeme!