Præfatio : homo homini lupus

Veysel Toprak
55

ŞİİR


158

TAKİPÇİ

Præfatio : homo homini lupus


Ve insan
çıktı insanın karşısına
kendini tanımaya başladı
yalnızca insanda!

aleka , nutfe , su , balçık
kurudu toprak, çekildi deniz
insan kötülüğe meyilli hiçlik!

sığınacak yıldızlarım vardı
daha tutmamışken kaydı dilek
notalar susarken
daha tövbeler bozulmadan
kedi avını beklerken, ölmeyi bilmeden fare
duvar bilmezken boyayı, berlin adı yokken
soylu ve köylü hükümsüzken
beyazdan önce her şey siyahken
kıtlık başlamadan nil'de
kuyu karanlık uykusundayken
babamdan annemin zoruyla
aldığım parayla boynuma astığım
silgim yegane mülkiyetimken
teneffüse çıkmadan
cemre bir türlü düşmeyi bilmezken
oluk oluk kan damlıyorken
toprağa, suya, rüzgâra ve dahi ateşe
devrim dönen plağın
nefesinde gençlik ateşiyken
henüz fidanlar varken, idam sözcüğü yokken


'little boy' büyükken uranyum-235 den
08:15 henüz zaman belirtmezken
nötron protonla budamamışken kentleri
cansızlar şükrediyorken alfa,gama ışınlarına
radyasyon doğum lekesi değilken
muhtemel doğacak bebeklerin
karmaşık sayılar yokken
hipotenüs en uzun kenar değilken
Adolf da, ivan da, Netan da büyümemişken
Ve barış sözcüğü
henüz gerekli değilken
zeytin dalı ne işe yarar bilinmezken
o kadar savaşken
köpek ve azı dişlerimizle
doğduk öleceğiz demeyi bilmeden
bir sevgilinin yağmur kokan ağzı
henüz güzeldir diyemeden
vicdan susarken daha
insanlık uyurken
içımizde habil-kabil yeşermemişken
çığlıklarla daha duyulmamışken:

" bellum omnium contra omnes "

söktü herkes kalbini
kendine dilsiz ihanetler bıraktı
oysa daha çiçeklerin sesi
var mıdır bilinmeden
asfalt tabiata düşman değilken
gül yetiştirecek toprak daha çok
betonun gerekliliği kekeme iken
seçilmiş tiranlar henüz ezmemişken seçeni
demokrasi sevmezken yalnızlıkta gölgesini
sevmek bir orman gibi
büyümeliyken içimizde
kalp üşümeden bedende, ayrılık düşülmeden
söz verilmeden, söz alınmadan
ihanet sevdayı tanımadan
kimse
bilmezken gitmesini, sırtından öpmesini

evlat kırılmamışken sevilmeyişine
baba kendine küsmemişken
alıp ceketini kahrolmamışken
herkes aynı sofranın önünde
eksiksiz diz çöküyorken
bencillik nedir
bunu eşiğine sokmamışken
o kadar safken
kirlenmemişken henüz çeyiz sandıklarımız
çocukların üzerine henüz
meyve aromalı bombalar yağmamışken
uçurtmayken
göğün yegane sunduğu gölge
şeytanın gözü kör, bacağı kırık
dünyaya kanat açmamışken
ayrıştırılmamışken dil,renk,ırk
kavuşuk iken bir yanımız
öbürüyle aynı yürekten


Ve evvelken
Ve dahasıyken
Ve böyleyken kalbini dinlemeyen

niye devleşen bir öfke oluyor insan
neden tahammül edemiyor
olmak istediği insan

hiçbir şey yaratamayan insan
niçin kendinden olanları
yok edecek kadar insan(!)

Veysel Toprak
Kayıt Tarihi : 2.6.2020 02:40:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Taylan Uzar
    Taylan Uzar

    Kötülügin eli degmemisken,
    Herşey tertemiz ,
    Bazen soruyor insan neden doymuyoruz diye.
    Yada bu kadar hızlı tekno ya ihtiyaç duymasaydik diye.
    Cevap yok...kullan, kirlet, at...
    Kalemin var olsun üstad.

    Cevap Yaz
    Veysel Toprak

    Teşekkür ederim Taylan bey yorumlayıp anlamlandıran değerli cümleleriniz için.
    Sevgi ve saygılarımı sunuyorum

  • Barnas Pathos
    Barnas Pathos

    Okurken bitmesine üzüldüğüm nadir şiirlerden. 'insan' ın insan olamama kronolojisi olmuş adeta. İnsanın insanı ve doğayı yıkıcı etkisini bambaşka bir perspektifle irdeleyen bir nevi manifesto.

    Cevap Yaz
    Veysel Toprak

    Teşekkür ederim yorumlayıp anlamlandıran değerli cümleleriniz için sayın Şair.
    Varlığınızla değer kattınız.
    Sevgi ve saygılarımı sunuyorum

  • Kam Kamo
    Kam Kamo

    Öncelikle şiirlerinizi geç de olsa keşfettiğim için, kendimi şanslı hissettiğimi belirtmek isterim, sıyın Veysel Toprak.

    Bu "bilgi küpü" şiiriniz çok derin anlamlar ifade etmekte ve anlatmakta. Dizelerinizle insan tarihini ve insan psikolojisini çok bilinçli ve özenle tasvir ediyorsunuz.
    Şiir, hem sorguluyor hem de aydınlığa kavuşturuyor sualleriyle. Felsefi bir perspektifle inceliyorsunuz insanlığı; sosyolojik yaklaşarak, insanin geçtiği evreleri, algı izlerini ve yitirilen değerleri nakış gibi işliyorsunuz... Ortaya çıkan tablodan gözünü alamamak gibi bir hayranlık, his doğuyor...

    "söktü herkes kalbini
    kendine dilsiz ihanetler bıraktı"
    ve
    "Asfalt tabiatla düşman değilken"
    ve
    "Ve barış sözcügü
    henüz gerekli değilken"

    İşte bu betimlemeler zıpkın gibi oturuyor okuyucunun beyin hücrelerine...
    Hatırla, unutma insan olduğunu, diyor dizeler... Ve okuyucuya düşen sadece kafa yormak, anlamaya çalışmaktir. Kısacası, aydınlanmaya açık olmaktır gerekli olan.

    Bu fantastik şiir için sizi içtenlikle kutluyorum...
    Zihninizin güzelliği ve sesi daim olsun efendim.
    Saygılarımla

    Cevap Yaz
    Veysel Toprak

    Teşekkür ederim değerli yorumunuz için.
    Varlığınızla değer kattınız şiire.
    Sevgi ve saygılarımı sunuyorum

  • Gülay Özdemir
    Gülay Özdemir

    Her dizesi tarih kokan muhteşem bir şiir okudum..
    Kutlarım kaleminizi yüreğinizi uzun olmasına, rağmen şiir okutuyor kendini anlam yüklü dizeleriyle... Harikaydı,,,, yüreğinize slmlar Saygılarımla...

    Cevap Yaz
    Veysel Toprak

    Teşekkür ederim Gülay hanım kıymetli cümleleriniz için.
    Sevgi ve saygılarımı sunuyorum

  • Funda Arslan
    Funda Arslan

    Köklerini tarihten alan büyük bir şiir!
    Tekrar tekrar okunası güzellikte
    Selamlar ve saygılar

    Cevap Yaz
    Veysel Toprak

    Teşekkür ederim.
    Selamlar ve saygılar

TÜM YORUMLAR (39)

Veysel Toprak