Poyraz Halleriyle Daldalan

Mor dalları sümbül salkım ve karanfil
Pamuktan denge resmini bahar eylemiş
Hiç bitmez ve bitmeyen şeylerle anlam yükü üstlendikçe çok
Bebek halli gökyüzünü kendi cemrelerinde türkü diye yanarak
Hangi pınar sesinde dalgın?
Atılmış bir kucağın yalnızlığına tülbent tülbent gizemli
Toprak oyalı çiçeklerine zincir atan eşşizliğin
Şimdi bir azap kayığıdır, suyundan el çeken ağıtlı ırmaklara sus'u
Habersiz geçen bir tren sesini ismi bellisiz sazlarda çalarak
Gülüşleri bulut buluta sökülmüş neresi incelirse küskün
Orasından derdi sökülmüş ilmek bağından
Başı buzla sıralı dağların dillererince derdini rüzgara yitiren
Bir yıkılıp bir doğrularak yop yorgun
Bozkır devranından uğultulu gazellere dönüyor estikçe esen
Pencereler birbirini kıra döke şehri yerinden koparan fırtınada
Bir duvar bir ötekini ören gece karanlıkları ve en vurgun haliyle ayaz
Sarındığı sicimlerle yere iniyor
Herşey ayva sarısı hüzünün rengine helalleşircesine zifiri gece
Yayılmış bir kolonya gibi balkon demirlerinde tek soluğa kalmış
Genze saplanmış bıçak sızısı ayan ve açık
En yıldızsız halindeyken bütün çiçeklerin gelin çağlarından geçişine
Deli mi deli rüzgarları peşinde sürükleyen kıvılcımlar çakmaklanıyor
ki…
Bütün tembihli sözlerin yüzünden gülüşleri sökülmüş
Yüreğinde anaç bir kuşun ' Hayatım ' deyip poyraz ılgalara sehmini saymaya
Kupkuru bir harmandan sonbahar bakışları arasında yanıyor birden özüm
Sevgili anam düşüyor ateşlerden daha yangın bir yere ve bakıyorum ki,
Yarası dikiş tutmayan bir unutulmazlığın kavrulan közündeyim
Bakıyorum ki, kendi yüreğimde
Ömrü ölmez, güzelliği solmaz aşka
Ah..! Eyvah' lar içindeyim

Seyfi Karaca.............Kasım / 09