Dudaklarda tükenir ıstırap
Issız bir sokağa sorarsan ikimizi
Eğilde bak bir kere
Gördüğün..
Yanlızca gölgemidir
Sevdiğin...
Postalda açan zambak
Ömrü kadar sır tutmaz ki
Koklanırsa
Apoletler sökülür
İncecik bir çizgide
Yürüyorsa insanlık...
Buhar olup uçmaz ki
Gülücükler gün be gün
Büyüdükçe utanır
Sende olan senindir
Olmayanlar göğsünde
İki büklüm dolanır
Şapkayı bırakırsan...
Elem yine uçacak
İnsafsız vadilere
Bugün gitme....
Dönülmez yollar kadar
Yorgunum acılardan
Kayıt Tarihi : 4.2.2007 11:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ben askerliği çok sevdim...
![İsmet Zeren](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/04/postalda-acan-zambak.jpg)
İnsafsız vadilere
Bugün gitme....
Dönülmez yollar kadar
Yorgunum acılardan
Başlık başlıbaşına bir şiir aslında...Acılar her kalemde başka bir tarifi yapar...Dönülmez yolların kenarında da mutlaka dönüşü isteyenlere yol gösterecek ya da acılarını azaltacak bir harita mutlaka vardır...Saygılar..
TÜM YORUMLAR (2)