POSTALANMAYAN MEKTUPLAR -2-
Sevgili Darcy;
Uzun süredir sesini duyamadığım için üzgünüm. Bu Kent’in kalabalığında kaybolduğumu düşünüyorum. Düşüncelerimin ve duygularımın içinde pusulasız ve yönsüzüm. Kendimi hiç yönsüz görmemiş, kaybolmamıştım. Her zaman geleceğin saatleri beklerken uykusuz kalırdım ve bu benim için problem olmazdı. Uykusuz kalamayan biri için buna dahi aşk diyebiliriz.
Ruhumu ıstıraba sokan yokluğun olsa da hayalinle bana yardım ediyorsun. Geçen gecelerden bir gündü, beni her defasında kendine aşık eden beyefendi duruşunla rüyama girdin. Uyandığımda sahil kasabasında güneşin tenimi emişi kadar huzurluydum.
Tüm gün birlikte sohbetlerimizi düşüneceğim. Gofreti sevdiğini hala kimseye söylemedim.
Bu hatıralar karanlık günlerime sızan güneş gibiler, ruhum derinlere indikçe ellerimden tutup yukarı çekiyorlar.
Seni kızdırdığım için beni bağışla.!
Sensizliğe alışır mıyım diye düşündüğüm oldu, kabulleneceğimden çok korkmuştum, bir gün geleceğin düşüncesiyle bunların üstünden gelmeye çalıştım.
Kaç defa provasını yaptım bilmiyorum, ama her uyandığım sabaha geleceğini düşünerek başladım. Gece döneceğini düşünerek uykularıma daldım. Seni gördüğüm de kuracağım cümlelerin hepsini ilk buluşmada elbisesini beğenmeyen kadın gibi eledim.
Sonunda ne demiş olabilirdim sence.?
Hiç.!
Çünkü seni karşımda her bulduğumda dünyaya bir haller oluyordu, Jüpiter ile Satürn yörüngesinde ki kavuşum gibi titreşime dönüşüyor, susuyordum.
Söyleyemiyordum ama duymak istiyordum,
Merhaba.! Hanımefendi.! Kalmak için buradayım.! Deyişini…
Umarım dönecek olursan bunu yaparsın.
Biliyor musun.? Sana karşı vuslat her gün artıyor ama sen bunu anlamakta inat ediyorsun.
Hoş anlamadığını söylersem yanlış telaffuz etmiş olurum. Lakin sen bunu milyonca defa duymaktan hoşlanırsın.
Günlerimin seninle dolu olduğunu bildiğin halde bu hadiselerden uzak kalabiliyorsun. Uzun yıllar önce sonsuzluk gibi bir yıl geçirmiştik. Kimse bizi anlamak istemedi, ben saçmaladım, sen kızdın.
Sen ve Ben.! Cümlenin en öznesi olmuştuk. Bizi mahkûm etmeden önce yükleme. Koşarak mı büyüdün sen, bu kaldırımlara bulaşmış ayak izlerinle.
Peki konuşmalarımız aklında mı hala.?
Sevgilerimle,
Elizabeth.!
Huri ÇALIŞKAN
Kayıt Tarihi : 19.4.2023 15:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrik ederimb
Uzun süredir sesini duyamadığım için üzgünüm. Bu Kent’in kalabalığında kaybolduğumu düşünüyorum.
dostum Alan, yorumunu yeni gördüm, üzgünüm. bu hep böyledir insan okuduğu kitapta, izlediği filmde, dinlediği müzikte kendine ait bir şeyler bulur... mutlu oldum kendini hissetmene, iyi kal daima, sevgi ve selamlar
TÜM YORUMLAR (5)