Porsuk Ali'ye Şiiri - Veysel Şimşek

Ben yemedim yetim malı sen yersin,
Utanmadan bana soyguncu dersin,
Ne deyimki Allah belanı versin,
Daha ne diyeyim porsuk Aliye.

Bey Hüseyin derler oğlu zırdeli,
Asıl ismi köpek yakışmaz Ali,
Bir bilse kendini yaşayan ölü,
Benim bu sözlerim porsuk Aliye.

Duy beni yalaka altın semerli,
Soyguncu kim imiş şeytan damarlı,
Önce sözünü bil şer oğlu şerli,
Bu sözlerim aptal porsuk Aliye.

Gölgedeki köpek bir düşün ne der,
Kağnı gölgesini benim zanneder,
Hatır senin değil bendeki keder,
Şerimi gizlerim porsuk Aliye.

Havlamakla olmaz yiğitlik meydan,
Geçtinmi diz boyu dereden çaydan,
Hatır senin değil Hüseyin Beyden,
Kem değil sözlerim porsuk Aliye.

Ne anlarki cahil kazma oğlu kazma,
Boş ver sen şairim kendini üzme,
Suskunluk hatırdır övünüp gezme,
Erimez buzlarım porsuk Aliye.

Şair uymaz senin gibi aptala,
Sen leş kargasısın konarsın dala,
Soyguncu soymasın der isen hala,
Acıdır sözlerim porsuk Aliye.

Tanımak istersen eroğlu erim,
Yardımcım yüce Hak Şah Merdan Pirim,
Avuç açmam alın terimi yerim,
Duy derim sözlerim porsuk Aliye.

Sen kimsinki bana hesap sorarsın,
Ne verdinde nerde neyi ararsın,
Kaynana maaşına hayâl kurarsın,
Benim bu sözlerim porsuk Aliye.

Malı deniz bitmez babam nebinin,
Yer doymazsın ortağısın cebinin,
Seni asar idim hatır abinin,
Sözlerim utanmaz porsuk Aliye.

Zannetmeki ben Veysele ortağım,
Utanma bilmezsin arsız yırtığım,
Senide doyurur benim artığım,
Benim bu sözlerim sürtük Aliye.