Pompeide Ölmek Varmış

Bir is gibidir başında, Pompei patlamış gibi
Zehirli ateş bulutlarına dolanmış siyah saçların.
Gözlerinin rengine ey yar! Saldırır ateş ve kül
Griye vurur can tende, teninde ki can benim!
Öfkemin ta zirvesinden ırmakları ateş saçan.
Dikili tonlarca o taştan lahitleri
Her taşı yıkan, taşı taş üstünden
Akdeniz kıyılarında milattan sonrası
Zifir karanlık, ateş ve duman
Düştü kirpiklerine, o an bu andı.
Ne senin adın delphina ne ben Romalı bir subay
Hiç olmadık eteğinde Vezüv bize uzaktı.
Hiç girmedik sokağına kahrolası Pompei
Acılarımız o kadar, dolaştı bir birine
Milattan sonra yetmiş dokuz o an, bu andı.
Seviyorum kadınım seni külden örtüde
İs kokan teninde ölüm bize ortakdır!
Göğü üstümüzde bir tandır bu kıyamet şehrinde
Ölüm ikimizi canından ayıracak olsada.