Polis Çağrısına Uy! Şiiri - Sevinç Kavuk

Sevinç Kavuk
1200

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Polis Çağrısına Uy!

Halkın şefkate ihtiyacı önemli
Polis şefkatin zaten kendisi, görev edinmişliği
Kuduz salgınlığı sarmış meclisi
Terör, tarikat, ırz sapıklığı, yaratık katilleri
Gündem olmuş vatana laf ebesi

Millet olmak görevimizdir, çok şükür
Diyoruz ki; Polis çağrısına uy! Aksi hal ölümdür!

Vatan huzuru can derdinde
Meclis sefilleri çal çanağa yağ birikimde
Tek parti kaldı düşüncede
Bu yeter! Bir Türk değil mi ki dünyaya
İhtiyaç anına şerefiyle bedel, çok şükür

Vatan olmak andımızdır, çok şükür
Diyoruz ki; Polis çağrısına uy! Aksi hal ölümdür!

Kasım 2007
........................Avrupa disiplinle yaşıyor
Asya sevgi doğallığı olarak düşünceyle
Ortada bir yerde bir şey neden ağlıyor?

Sevinç Kavuk
Kayıt Tarihi : 27.11.2007 22:06:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Polis Çağrısına Uy! düşünceleri Bir ilk yardım arabası siren çalmış çığlık çığlığa can taşıyor kurtarmaya. Hiç unutmam kimi tesadüfleri trafikte iken. Daha onlarca arabadan önceden duyulur bu ses, ansızın bir heyecan kaçışırdı arabalar sağa sola, görünümü görmeye değer. O ilk yardımda benim kalbim olabilir, kalbimin içi olabilir uyanıklığı, yaşamda robotlaşmamış olduğunu kendi varlığına, bir beceriksiz tesadüf hal oluştuysa, sonra bu tartışılıyor, söyleniliyor selam yerini alıyor bu söyleşi… bu tesadüfü sonradan, kayıtsız şartsız söyleşi acaba bir değer taşımıyor mu? Varlığına saygı kurallara saygıda barındığını bilmek insanlık emelleri değil midir acaba? Trafikte … zamanın akışını tozu duman etmeye tırıs koşuyor, hissettiğimiz varlığımız olduğunu biliyoruz sadece… bunun adı insanlık mı, tepinmek mi demokrasi ruhunu? … Cumhuriyetimizin eli, kolu, bacağı, ciğeri, böbreği, yüreği bir cemiyetidir demokrasinin, bedenimiz gibi, hangisini koparalım, fırlatıp atalım? Elim var ama ne işe yarıyor? Polis var ama dur dikkat çağrısı bana değil ki, kaçmaya halt edeceğim demek heyecan mı, ortalıkta kalakalmış perişan bir hasta mı dolanıyoruz kendimizi acaba? Bir hastalığın tedavisi zor değil, kötülük değil… neden peki bu tepiniş arsızlığı edepsizce… İnsan kendi kolunu, ciğerini etkisiz hale getirmeye robotlaştı mı? İnsan mıyız öyleyse bu durumda daha… kim kime dum duma cemiyetiyiz, bebek, kedi, köpek ne rast gelirse tepin üstünde seyrine ramak kalmışken de uyanamaz insan, kararlıca dur diyemez hala, neden? … Dur, acıyor! demeyi de mi bilmeyecek bir robotluk boyutundayız acaba? Organlarımız çalışsın, sağlıklı kalalım! Polis çağrısına uy ya da geber! Yaşamak isteyenler var daha! Kendi yaşamına tecavüz edenlerden korunmaya benim daha yaşam hakkıma değerim var taşımak istiyorum. Can sağlığımı korumak bu ödevim. Yaşam hakkı kararı benimdir! Yaşam korunacaktır emeğine hizmettir kurabildiğimiz cemiyetimiz! Polis, can sağlığımın bu organı, ilk yardım, yangın söndürme organları gibi, hastane, ıslah haneler gibi tedavi kolaylığından faydalanmaya gelişen olabilmek bu ödevim. İnsanım ben! Saldırmam, kaçmam, kurtulup saldırmaya kararlıyım demeye…

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Sevinç Kavuk