Polenin Hikayesi Şiiri - Mehmet Bestoy

Uçar bir toz zerresi
süzülür rüzgârla
kâh kırlara
kâh dağlara
konar ama
konar sonunda
toprağa,
tohum olur

İncecik çatlar kabuğu
bahar, hayattır tohuma
kâh suyla
kâh ısıyla
yırtar ama
yırtar sonunda
toprağı,
fidan olur

Yavaşça yükselir bir dal
güneşe açılır yapraklar
kâh pembe
kâh sarı
büyür ama
büyür sonunda
nâdide
çiçek olur

Keşfeder çiçeği bir tebessüm
nazikçe ayırır topraktan
kâh menekşe
kâh pitunya
sunar ama
sunar sonunda
ikimize
aşk olur...