Pnömoni Şiiri - Yorumlar

ELLERİMİ GERİ VER

Ne zaman okuduğumu hatırlayamadığım bir hikâyeyi hatırlattı bana, bu güzel ve etkili şiiriniz.
O zaman bahse konu hikâyeden çok etkilenmiştim.
.
Hatırladığım kadarıyla hikâye şöyleydi:
Çocuk, çekiçle babasının arabasının kaportasındaki eğik yerlerini düzeltmek ister. Kendince eğik bulduğu yerlere vurur da vurur.
Durumu babaya haber verirler.
Baba arabanın halini görünce, öfkeyle:
“Getir bakalım, arabaya vurduğun elini. Uzat kaportanın üzerine!..
Ben de senin parmaklarındaki eğiklikleri düzelteyim de gör!..”
Bu sefer baba şuursuzca, çocuğun parmaklarına çekiçle vurur ha vurur.
Çocuk parmağı.
Dayanamaz. İnce ince kırılır.
Parmaklar morarır, şişer. Acısından duramaz evladı.
Doktora götürürler, ama nafile. İş işten geçmiştir zaten.
Kangren olmasın diye parmaklarını keserler.
Bir zaman sonra sargılı eli açılın çocuk, bir eline, bir babasına bakar.
Babasına yaş dolu gözlerle:
“Baba!..
Bana parmaklarımı geri ver!..” der.
.
Bu sefer ta yüreğinden vurulan, hançer saplanmış gibi ruhu kanayan ve gözlerinden sicim gibi dökülen yaşlara hâkim olamayan baba olur.
…
KÜÇÜK YAVRUCAĞIN SUÇU NE?
*
Şiir böyledir.
Okuyanı etkiler, düşündürür.
Yerine göre yaralar, bazı şeyleri hatırlatır ve hata yeniden yaşatır değerli Meri Hanımefendi.
.
Kaleminize sağlık.
Yazın efendim.
Bu vesileyle Ramazan Bayramı’nızı gönülden kutluyorum.
Sağlığınız ve huzurunuz daim olsun.

Saygılarımla
…
(Pnömoni – Pnomöni: Yabancı kelimelerle pek aram yok. Zatürre benim için yeterli. Hangi yazılış doğru, bilemedim.)

Şiir çok hüzünlü.
Geri gelmeyen bir nefese tanıklık etmiş yüreğin acısını iyi bilirim.
O acıyı hiç bir yüreğin yaşamaması dileğiyle.
Yüreğinize sağlık, saygılar.