Platin Bacaklı Kedi Şiiri - İsmail Toksoy

-Ölüm orucundaki Behiç Aşçı’ya.-

Platin bacaklı
Aslan bir kedi
Çocuk mu çocuk
Deli mi deli
Bilmezdi ya
Cin çarpmayı, kırk taklayı
Düşüverdi tek ayağının üstüne...

Onur orucundaki
Çocuk bakışlı Aşçı’nın kedisi
Kapıda karşılıyor geleni.
Ne gururlu
Ne hırçın
Ne sitemkâr.
Yalnız çocuk
Yalnız deli...
Pır demiş mavi kanatlı
Bir kuşun ardından atlamış,
İnat! demiş yaşamış
Çakıldıktan sonra
Dördüncü kattan zemine

Hayat çok kısa çocuk
Çok kısa
Diyor Aşçı,
Düşmeyesin boşluğuna...
Uzun tut kendince
Kısa tut...
Ama yaşa onurunca.

Kedi deli
Kedi çocuk
Ne yenilgi bilir
Ne yengi.
Yaşıyor mu yaşıyor
şaşmıyor bir gün olsun
Hayatın o büyük yolundan

Ne sahipli
Ne sahipsiz
Aşçı gibi
Çok geleni
Çok gideni
Hiç oralı değil sanki
Ama çok ilgili
Çok bilgili
Hiçbir şey bilmiyor gibi
Yine de bakışları

Duruyor da
Bir ırmağın başında,
Öğrenmiş olacak Aşçı’dan,
Su oluyor karışıyor ırmağa
Bağırmadan çağırmadan...

Bu nasıl oluyor
Bilmez ya kedi
Platin bacaklı
Aslan
Çocuk mu çocuk
Deli mi deli...

Bu nasıl oluyor
Bilmez
Su gibi akarken böyle
Bir çığlık gibi düşmek hayata!

Öğretmemiş
Gözleriyle Aşçı
Öğrenmesin diye kedi...
Uzun olsun
Kısa olsun
Ağıt değil ki yaşamak...
Sopanın ucunda bayrak
Değil ki onur!

Kedide tek bir kırık tüy
Tek bir hüzün kırıntısı gözlerinde
Yok bu yüzden...
Ve bir çığlık gibi sıçrayabiliyor
Mavi bir düşün ardından hayata
Düşmeden boşluğuna.
Su gibi akabiliyor hayattan
Yaşatabilmek için.

2007