Plak Şiiri - Kadir Ünlü

Duracak birgün,
biteviye dönen bu taş plağım.
Susacak birgün ansızın türkülerim şarkılarım...
Kim bilir,son nefesimi,ne zaman nerede alacağım ?
Duyamadan son defa,hatta görmeden yüzlerini..!
Bana sızılı şiirler yazdıran aşkların sevdaların seslerini.
Zaten hep yoktular ..!
Şarkılar türküler hep yok olanlara söylendiler.
Zaten şairlerde,bütün şiirlerini yok olanlara yazmışlar,yazıyorlar...
Dururken başucumda o gün,
ömrümü adadığım,ailem torunlarım,ve gerçek dostlarım.
Bilmeyecekler kalbimi sızlatanlar mezarımın bile yerini
Kim bilir ?
Kime yalvaracak,yaşat beni diye,
“SIZILI” Şiirlerim,sevda yüklü anılarım.
Ah benim güzel ve duygusal kalbim.
Yaz çiz,çal çığır o güne kadar,
“Söz uçar yazı kalır”
Mevla kerimdir be Kadir’im
Şükürler olsun yaradana;
Temiz yaşadım,temiz giderim.
Sevmekse insanları,
hayatı,tüm yaratılan güzellikleri
tek suçum..!
-Aşkı ve sevgiyi sen yaratmadın mı derim ?
Emanetini yüce sahibine eksiksiz teslim ederim.