İki anlık hikayelerin
hep yakın olan kısmını görüp
çekip gidiveririz coğu zaman öfkeyle!
Pişmanlık ateşiyse
hep sükunete erdiğimizde çöker.
Ama artık çok geçtir...
Ya da öfkemiz
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
