…
doğduğum yerleri düşünürüm hep
içimde hiç dinmeyen bir gurbet
atılmış göbeğim sıla denen bir uzaklığa
ararım kaybettiğim çocukluğumu
bilmediğim bir memleketin sokaklarında
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
keşke tersine dönebilseydi her şey, doğumdan başlamasaydı hayat, ölümümüzden geriye saysaydı her şey hergün biraz daha yaklaşsaydık o özlediğimiz şeye çocukluğumuza ve en sonunda annemizi mekan tutsaydık...sanırım dünya daha güzel olurdu ve içimizde dinmeyen hıçkırıklar şen kahkahalara dönüşürdü... yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta