Sessizce beklediğimiz ölümün gölgesi göründü. Nefeslerimizin arttı değeri. Tutup bırakmak istemiyorum nefesimi. Fakat ne fayda ölüm geldi de çattı. Film şeridi olup geçiveriyor gözlerimin önünde uzun sandığım kısa hayatım. Baş ucumdakiler neden ağlıyor acep. O kadar kötü bir şey mi ölüm. Ben mutluyum ama. En azında ikilileri oynayan yüzlerden uzağa gidiyorum.
Birer birer yığılıyor insanlar burada kiminin yüzü simsiyah kimisi bembeyaz, kimisi ağlayarak kimisi gülerek. Artık kıyafetsiz kalıyor kelimeler ve yalan-yalancı kavramları anlamsızlaşıyor burada. Nihayet yazdığımız senaryoyu fimleştirme işlemi sona erdi ve geldi filmimizi izleme vakti. Aa bak şu filmin konusu hırsızlık, şunun yalancılık, şunun düzenbazlık, şunun riyakarlık…. Orda gülen adamın filmi neyi anlatıyor bi bakalım. Çok ilginçtir ki hırsızlık, yalancılık, riyakarlık herşey var ama mutlu son ile bitiyor. Öğrendim ki tevbe suyu ile yıkamış filmini. Hani benim filmim benim ki nerde, yok yok getirmeyin izlemek istemiyorum. Ne olur uyandırın beni yeniden yazayım senaryomu. Çok iyi bir insan olacağım filmim çok güzel olacaktır bir kerecik şans verin lütfen. Neden son bir şans vermiyorsunuz böyle olamaz olmamalı. Bırakın kolumu sizinle gelmek istemiyorum ne isterseniz veririm para mal mülk. Herşey var ben de yeter ki bırakın beni. Hayııır atmayın beni ateşe atmayın ne olursunuz. Korkarım ateşten çoluk çocuğum var. pişman oldum çok iyi bir insan olacağım yeter ki bırakın beni.
‘’anne ne işin var bu saatte odamda ‘’
‘’ çığlıklarınla uyandım oğlum ne oldu, terlemişsin de kabus gördün galiba. hadi uyu yarın erkenden işe gideceksin. ‘’
Manasını bilmediğimiz hayatı yaşamak değil midir bu. Keşke diyeceğimizi, son bir şans isteyeceğimizi bile bile bataklığa sürükleniyoruz. Nefsin zalimliğini arkadaş, İç sesimizi arkadaşlığını zalim biliyoruz.
Hayat ağlamakla başladı gülmek ile bitsin.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta