Pişmanlık Şiiri - Erdal Soysetenci

kelimelerimdeki dikenlerle öldürdüm kalbini
biliyorum
sitemlerle dağladım gözyaşlarını
meşakkatler içinde yalnız bıraktım
vurup kırıp parçaladım
ne değişti ki
aslında çok şey değişti
birde ben vurmuş oldum şimdi
anlatsalar belkide yakıştıramazsın
dersin susun bari içimde öyle kalsın
herkes ararken bir dost tutunacak bir dal
canı ceheneme dünyanın
kimi üzdüğünün farkındamısın

neden kızıyorum sanki nedir bu halim
ellerim titriyor başım ağrıyor
neden bu sabırsızlık nedir bu nefret
nedir ki benim amacım
nedir bu halim bende bilmiyorum
senin suçun yok aslında
benim acziyetim benim suçum benim günahım
belkide unutmak için önce nefret etmek lazım

özürler boş gelir bu saatden sonra
nasıl helallik isterim bu yaptıklarımdan sonra
şu mübarek Recep ayında
Allah affetsin
senin başından bu musibeti defetsin

tekrar konuşuruz belki diye yazmadım
aslında senden izinsiz yazmak istemezdim
vijdan azabından mıdır Allah dan revamıdır
bilmiyorum
seni rüyalarımda görüp duruyorum
kalbim ağrıyor zangır zangır titriyorum

dünya işte dertle tasayla gelip geçecek
kadere teslimiyet elbet birgün olacak
bu nefsim birgün günahlarıyla yalnız kalıp
elbet başını mezar taşlarına vuracak