Pişmanım Şiiri - Celal Bahar

Pişmanım...
Bu aşka düştüğüm için,
Seni bu kadar sevdiğim için.
Bu hale geldiğim için pişmanım.
İçten içe çürüyen çınar gibiyim.
Yıkılsam bana yakışmaz.
Ayakta kalsam,
Bu dert beni yaşatmaz.
Ağlasam gözlerimde yaş kalmaz.
Mutlu olmayı denesem,
Yüzüm gülmeyi bilmez.
Gönlüm desen,
Sensiz mutluluğu zaten istemez.
***
En baştan,
Vazgeçmeliydim bu sevdadan.
Daha ilk günden,
Dönmeliydim bu yoldan.
Böyle derinden yanmadan,
Bu kadar kavrulmadan,
Kül olmadan,
Rüzgara kapılıp savrulmadan.
Dönmeliydim işte,
Dönülmez yola varmadan.
Son durağa ulaşmadan.
Yolun sonuna kavuşmadan.
***
Pişmanım...
İlk gördüğüm anda,
Kalbime dur demem gerekirdi.
Dizginler hala bendeyken,
Akıl hala baştayken,
Daha ümit var iken.
Dönmem gerekirdi işte,
Gücüm kuvvetim yerindeyken...
***
Şimdi gözüm kesmiyor,
Aynı yollardan geçmeye.
Gücüm kuvvetim yetmiyor,
Gerisin geri gitmeye,
Aynı şeyleri tekrar görmeye,
Aynı acıları bir daha çekmeye.
Gözüm kesmiyor işte,
Hem bir daha sevmeye,
Hem sevdiğimden vazgeçmeye.
Ayaklarım tutmuyor,
Başka bir aşka yürümeye.
Gönlüm elvermiyor,
Bu canı ardımdan bir daha sürümeye...