Piroğlu Mert Te Olsan Şiiri - Hasan Arpaci

Kara gözlüm,can dostum,ondan mı bana küstün,
Odun diye toplayıp,yakarlar demedimmi.

Biz ısssız ormanların,kanatsız çocukları,
Umutları bitince,bıkarlar demedimmi.

Her yere kurban gerek,kurbansa hayvan demek,
Bizede onlar gibi,bakarlar demedimmi.

Bizler köle doğmuşuz,bozkırlarda olmuşuz,
Yaban hayvanlarına,atarlar demedimmi.

Yazın olur çobanlık,kışın olur hamallık,
Yaparsak seviliriz,tutarlar demedimmi.

Amelelik,ırgatlık,yapmazsan olur darlık,
Diyerek beynimizi,yıkarlar demedimmi.

Tahsil,ilim neyine,yazık olur beynine,
Müsbet ilim okursak,satarlar demedimmi.

Bize soran olmuyor,adaleti görmüyor,
Sustukça sığır diye,katarlar demedimmi.

Garip köy çocukları,tütemez ocakları,
Kaynayan tencereni,yıkarlar demedimmi.

Devlete giren memur,sömürdükçe sömürür,
Bunlarla geçmez ömür,takarlar demedimmi.

Fil doyarda; memuru,doyuramaz amiri,
Bunlar da hamuduyla,yutarlar demedimmi.

Ülkücü olmak bile,seninle gelmez dile,
Acımazlar; beynine sıkarlar demedimmi.

İkimizde dünyadan,çekip gidersek bir gün,
Bizi okuyan gözler,şaşarlar demedimmi.

Anlamını bilmeden,canlarını görmeden,
Her şeye inanırsan,yutarlar demedimmi.

Arpacı yiğit kulsan,Piroğlu mert’te olsan,
Limon gibi çorbaya,sıkarlar demedimmi.

1984,Göynücek,Amasya