Pîrî Varmış Şiiri - İbrahim Yay

Bir şiirde kalmadan şiirler yazdım Bir'i için.
Başkalarının ufacık cümleleri kadar etmedi.
Özlü sanılıyor eksildikçe harfler kelimelerin...
Onu okuyanı geçtim daha yazan çözemedi.

Pîrî varmış, gördüm, sanatı aşmış, arşı yarmış...
Biri döndü, bahtı hayatın yanından teğet geçmiş.
Kini tattım; yakınlarımın bıçaklarından bileğilenmiş.
Tını veriyor derimden sinirlerime derinden bir kesiş.

Neredeyim acaba tahmin etmesi zor, zorluyorum...
Belki dışarıdan bakınca acizaneyim :) bilmiyorum...
Ruhum iz bırakıyor madde olmadan, süzülüyorum.
Kimseyi bilmem ama ben daha yaşamadan biliyorum.

Hangisi gerçek doğruların kendisini çizmiş yolumuzda.
Hazır mıyız yoksa zamanla ayak mı uyduruyoruz sadece?
Hân ki zamanında, açmış bile yolunu, çizmiş zorluklarda,
Biz ise halâ elimizde bir hançer bin asker ile alelâde...

Belki okuyan, belli seviyor, arıyor kendinden parçayı.
Bitti gidecek sanki bekliyor yazanın son demlerini.
Tadı damağında kalacak, veriyorum yiyeceğin lokmayı,
Biri var karşında 'Kün'lü, yaktığı yaşayacağı günlerini.