gözlerinin çevresinde birikmiş hüznü,
nasırlı elleriyle araladı.
konuşurken boşluklar bırakıyordu sanki,
ya da yuvama girmem için,
araladığı bir kapıydı bu...
zamana karşı koyan sesiydi.
sesim sesine çarpınca titrerdi çocukluğum,
kırılıp yere dökülürdü sonra.
sarılsak büyür, başının altına yastık olurdum...
Ömer Gökçe 2
Kayıt Tarihi : 17.11.2018 09:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!