Pir Olmaz İnsan Şiiri - Mehmet Şahan

Ah çekip durursun gezdiğin yerde,
Kim düşürdü seni onulmaz derde,
Açılmazsa kalpte, gözdeki perde,
Derman olmayınca PİR olmaz insan…

Paylaşsan herkesle ekmeğin, aşın,
Bin kere okşasan yetimin başın,
Hak için dinmese gözünde yaşın,
Umman olmayınca PİR olmaz insan…

Allah’tan sonra da atanı görsen,
Her şeyini vakfedip önüne sersen,
Ömründe bir defa öf bile dersen,
Pişman olmayınca PİR olmaz insan…

Ne gelirse başa Allah’tan gelir,
Dert vermişse kula dermanın verir,
Ne yaparsa Mevla’m iyisin bilir,
İhmam olmayınca PİR olmaz insan…

Boynunu bükerek kıyama dursan,
Secdeye kapanıp huzura varsan,
İlahi Aşk ile kavrulup yansan,
Mihman olmayınca PİR olmaz insan…

Allah dilemezse hayr’olmaz çoktan,
Ol derse oldurur her şeyi yoktan,
Ne kadar istesen İlahi Hak’tan,
Ferman olmayınca PİR olmaz insan…

Neden var olmuşuz aklına getir,
Def eyle şeytanı, nefsini bitir,
Şahan’ım gönülde, kalplerde zikir,
Harman olmayınca PİR olmaz insan…