Pir'î Fâni Şiiri - Mehmet Şahan

PİR-İ FANİ

Kurumuş pınarım, silinmiş imim
İçti diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”
Sorunca etrafa, acep ben kimim?
Hiçti diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”

Yıllarda kıvrılan hamutlar gibi
Hayalde kavrulan umutlar gibi,
Rüzgârla savrulan bulutlar gibi,
Geçti diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”

Özünde hissetti mazlum ahını,
Gözünde azletti zulmün şahını!
Kul kalbi zannetti kıble gâhını,
Seçti diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”

Ateşe girerek zara döndükçe,
Sevdası giderek nara döndükçe!
Aşk ile bilerek Yar’a döndükçe,
Coştu diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”

Hayaldeki çölde seraba doğru,
Kalbindeki gölde türaba doğru,
Gönlündeki gülde murada doğru,
Koştu diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”

Nar gibi telifler öze düşünce,
Dal gibi elifler güze düşünce,
Kar gibi zülüfler yüze düşünce,
Boştu diyecekler, bir “Pir-î Fâni…”

Pir-î Fâni der ki bitince emim,
Dolunca imandan olanca demim,
Kalkınca limandan sessizce gemim,
Göçtü diyecekler, bir “PİR-Î FÂNİ…”

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
03.05.2018-İstanbul